Вакыт үтә барды. Күңелне ни дер кытыклый иде. Белә идем нәрсә кытыклаганын, әмма кыюлык җитмэде, оялдым синнән. Тәки адым ясый алмадым. Синең алдыңда акылсыз, юләр булып калдым...