Шышка... Падарожнік... І лапух ля студні -
Гэта назаўсёды ў душы маёй.
Топаль... Той крыжоўнік... Ранішнія гульні...
Баба каля печкі, з качаргой старой...

Гэта не мінула, хоць і ўспаміны...
Сэрца на век векі засталося там...
І калі ўбачу блізкія мясціны,
Паляціць празрыстастасць па маім вачам...

P.S. кожнае слова мае асабісты сэнс...
гэта першы верш за досыць доўгі час...